Saturday, October 10, 2009

Nasib

Junior aku di pejabat namanya Bashi Apalanaidu (bukan nama sebenar). Asyik merungut-rungut depan monitor komputer. Sekejap-sekejap menepuk-nepuk dahi.

"Apasal Bash?", aku tanya dia.

"Apalah bang... diaorang ni...".

Rupa-rupanya dia melayari Facebook. Beberapa orang kawan lama dia add dia, kebanyakannya kawan-kawan di kolej dulu, katanya.

Ada yang berteman lelaki dan kawin dengan negro. Gadis India yang cantik molek dah jatuh hati ke negro, apa punya taste, tak boleh accept langsung katanya.

"Bash, when they go black, they never go back..", haha.

Ada kawan lelaki melayu yang dulunya satu asrama, masa bulan puasa dibabunya Bashi untuk membeli nasi bungkus di siang hari, sembahyang jauh sekali. Orang yang macam ni terpampang di facebook gambar kawin dengan gadis yang paling cantik di kolej dulu. Sungguh tak adil dunia ni katanya, apasal gadis sekarang buta katanya.

Bashi ni fresh graduate, fresh sangat-sangat konvo pun belum lagi.

Geram hatinya membaca profile kawan-kawan yang bekerja di korporat gergasi, pangkat mantap, gaji mestilah tinggi. Sedangkan masa projek akhir dulu projeknya terbakar meletup, pointer pun bukan bagus sangat.

Ada satu awek tulis kat profile kerja bukan main mantap, sedangkan dulu terang-terang pinjam tesis Bashi.

"Ini lagi satu bang, awek ni punyalah cantik... tapi apa nasib dia punya lelaki hancurrrr... hodoh!"

Aku pun jawab, bersabar lah Bash, nanti kau pun akan dapat nasib yang sama. Suasana hening sebentar. Kemudian dia terus marah.

"Celaka abang, kutuk sayalah tu sama nasib dengan itu lelaki..."

Aku cabut lari. HAHAHA

No comments: